χρυσοζωγράφιστος

-ον, Μ

χρυσοΰφαντος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + ζωγραφῶ + κατάλ. -ιστος (< ρηματ. επίθ. σε -ιστός < ρ. σε -ίζω), πρβλ. ἄ-κτιστος].